6 grudnia 2013 r. w Dzień Św. Mikołaja dostaliśmy najpiękniejszy prezent – nowe życie – naszą córeczkę Agatkę. Może to przypadek – symboliczny był też moment poczęcia się Agatki – święta Wielkanocne – symbol nowego życia. A wszystko dzięki naprotechnologii.

Ale zanim życie przyniosło nam taki prezent był i przykry czas. 9 lat temu zachorowałam na jedną z tysięcy chorób nieuleczalnych, autoimmunologicznych – toczeń układowy. Niby się na nią nie umiera, ale podstępność jej odbiera z roku na rok siły i radość życia. Leczenie jej polega jedynie na wyciszeniu systemu immunologicznego przez podawanie pacjentowi głównie sterydów. Był to czas ciągłych nawrotów choroby.

Należę do pacjentów którzy nie poddają się biernie terapiom ale zadają pytania. Przez te lata próbowałam szukać przyczyny tak nagłego osłabienia stanu zdrowia.

Naprotechnologią zainteresowaliśmy się z mężem, kiedy 4 lata po ślubie, po roku starań o dziecko nie było nic prócz wzajemnych pretensji do siebie i do świata. Pomyślałam że skoro naprotechnologia szuka przyczyn to przy okazji znajdę odpowiedzi na moje pytania. Zanim zdecydowaliśmy się na pierwsze spotkanie z instruktorem rozważaliśmy inne opcje. Lekarze konwencjonalni w naszym małym mieście radzili tylko in vitro, nie podejmowali w ogóle mojego przypadku. Poza tym pozostawał nasz niemłody już wiek (37 i 38). Była też opcja adopcji, ale to okazało się znaczne trudniejsze dla nas.

Pełni nadziei, w październiku rozpoczęliśmy nasze spotkania. Po obserwacji trzech cykli instruktor już prawie stwierdził co może być problemem niepłodności. Późniejsze badania u lekarza napro potwierdziły te przypuszczenia i ukazały też inne problemy. Choroba, brane leki spowodowały ogromne spustoszenie w gospodarce hormonalnej. Leczenie trwało zaledwie pół roku. Czas ten jednak upływał nam powoli w atmosferze od wielkich nadziei do całkowitej rezygnacji. Czasem miałam wrażenie, że lekarz też nie wierzył w powodzenie, choć nie dawał tego po sobie poznać. Tymczasem tuż po świętach wielkanocnych, na krótko przed tym jak szykowałam się na zabieg histeroskopii, okazało się, że jestem w ciąży – to był dla nas cud – przez kilka dni nie mogliśmy w to uwierzyć. Do momentu wizyty u lekarza codziennie powtarzaliśmy test upewniając się, że to nie jest sen.

Ciąża przebiegła bez większych dolegliwości. Dzięki opiece lekarza napro, również w trakcie ciąży nie zdarzyło się nic co mogło zagrozić mnie i dziecku. Niestety Agatka przyszła na świat przez cesarskie cięcie w 36 tygodniu, tylko dlatego, że konwencjonalni lekarze w szpitalu nie dali szansy na inną opcję w obawie, że coś może się wydarzyć. Ale nie mam im tego za złe, bo Agatka urodziła się piękna i zdrowa. I przede wszystkim chwała Panu za to wszystko, który postawił na naszej drodze mądrych ludzi, którzy postawili na naprotechnologię.